Farklı kültür ortamlarından ve ailelerden gelen çocuklar, ortak bir yetişme ortamına okul öncesi eğitim kurumlarında ulaşır.

Çocuklar, anaokulunda öğretmen denetiminde eşyaları, oyuncakları ortaklaşa kullanmayı; sırasını, hakkını gözetmeyi; başkaları için bir şeyler yapabilmeyi öğrenir.

Çocuklar, okulda karşılaştığı diğer çocukların istekleri ile kendi istekleri çatıştığında kimseye zarar vermeden bunun üstesinden gelebilmeyi öğrenir. Yani kendi hakkını korurken başkalarının haklarını zedelememeyi öğrenir; “Ben” ve “başkaları” kavramlarının farkına varır.

Çocukların grup içine katılması, sağlıklı ilişkiler kurması, sosyalleşmesi gibi olgular 3-6 yaş aralığında gelişmeye başladığı için çocuklar, bu dönemde yaşıtları ile bir arada olmalıdır.

Çocuklar, evde tek başına yapamadığı birçok aktiviteyi anaokulunda arkadaşlarıyla iletişim kurarak, onların düşüncelerinden haberdar olarak yapma fırsatı yakalar.

Çocukta zekâ gelişiminin %70’lik kısmı 7 yaşına kadar tamamlandığı ve öğrenme becerisi bu yaşta geliştiği için farklı materyal ve oyuncaklar ile yoğun öğrenme ortamında bulunması önemlidir.

Dilini doğru, yanlışsız ve güzel konuşma özelliğini bu yaşta öğrenir. Toplumu, çevreyi, evreni ve insan davranışlarını tanımaya başlar.

Aile içi desteğin tek başına yetmediği, çocuğun kendi yaşıtlarıyla birlikte olabileceği, bedensel ve zihinsel gelişmelerini sağlıklı biçimde sürdürebilecekleri bir ortam olduğu için erken çocukluk eğitimi zorunlu ve gereklidir.